درمان واریس طنابی با روش‌های نوین و قطعی

واریس های طنابی می توانند شامل انواع زیر باشند:

واریس طنابی سطحی

این نوع واریس در رگ‌های نزدیک به سطح پوست ایجاد می‌شود و به‌صورت برجسته و پیچ‌خورده دیده می‌شود. معمولاً با علائم ظاهری مشخص همراه است و به‌راحتی قابل تشخیص است.

واریس طنابی عمقی

این نوع واریس در رگ‌های عمقی‌تر پا ایجاد می‌شود و علائم آن کمتر قابل مشاهده است. اما ممکن است باعث ایجاد درد و تورم قابل توجه شود. تشخیص واریس عمقی نیاز به بررسی دقیق با سونوگرافی داپلر دارد.

واریس طنابی شاخه‌ای

در این نوع، شاخه‌های کوچک‌تر رگ‌ها دچار گشادشدگی و برجستگی می‌شوند و اغلب به‌صورت توده‌های ریز و نامنظم ظاهر می‌شوند. این واریس‌ها بیشتر در ساق پا و اطراف زانو مشاهده می‌شوند.

واریس شاخه‌ای زمانی ایجاد می‌شود که فشار غیرطبیعی به رگ‌های سطحی پا وارد شده و دریچه‌های وریدی دچار نارسایی می‌شوند. این وضعیت باعث می‌شود خون به‌جای حرکت به سمت قلب، در رگ‌ها تجمع پیدا کند و دیواره رگ‌ها کشیده و گشاد شوند. عواملی مانند ژنتیک، ایستادن یا نشستن طولانی‌مدت، بارداری، چاقی و اضافه وزن، و افزایش سن از مهم‌ترین دلایل ایجاد واریس شاخه‌ای هستند. همچنین، سبک زندگی کم‌تحرک و ضعف عضلات پا می‌تواند در بروز این مشکل تأثیرگذار باشد.

چه زمانی این رگ های واریسی ایجاد می شوند؟

رگ‌های واریسی شاخه‌ای معمولاً زمانی ایجاد می‌شوند که فرد برای مدت طولانی در حالت ایستاده یا نشسته قرار می‌گیرد و فشار مداوم به وریدها وارد می‌شود. این مشکل ممکن است در دوران بارداری به دلیل افزایش حجم خون و فشار رحم به عروق پا تشدید شود. همچنین با بالا رفتن سن، دیواره رگ‌ها و دریچه‌های وریدی ضعیف‌تر شده و نمی‌توانند به‌درستی جریان خون را هدایت کنند. در افرادی که زمینه ژنتیکی دارند یا دچار چاقی و بی‌تحرکی هستند، احتمال ایجاد این رگ‌های واریسی بیشتر است.

برخی افراد به دلیل شرایط ژنتیکی، شغلی یا سبک زندگی بیشتر در معرض ابتلا به واریس شاخه‌ای قرار دارند. این افراد شامل:
افراد دارای سابقه خانوادگی واریس (ژنتیک تأثیر مهمی دارد).
زنان باردار به دلیل افزایش فشار روی عروق و تغییرات هورمونی.
افرادی که مدت طولانی ایستاده یا نشسته کار می‌کنند (مانند معلمان، پرستاران و کارمندان).
افراد چاق و دارای اضافه وزن که فشار بیشتری به رگ‌ها وارد می‌شود.
سالمندان که به دلیل افزایش سن، دریچه‌های وریدی ضعیف‌تر می‌شوند.
افرادی که فعالیت بدنی کمی دارند و سبک زندگی کم‌تحرک دارند.

علائم واریس طنابی بسته به شدت بیماری متفاوت است، اما شایع‌ترین علائم عبارت‌اند از:
رگ‌های برجسته و پیچ‌خورده به رنگ آبی یا سبز زیر پوست.
احساس سنگینی و درد در پاها، به‌خصوص بعد از ایستادن طولانی‌مدت.
تورم در مچ و ساق پا که در پایان روز تشدید می‌شود.
خارش و سوزش در اطراف رگ‌های واریسی.
تغییر رنگ پوست به قهوه‌ای یا خاکستری در اطراف رگ‌ها.
در موارد پیشرفته، ایجاد زخم‌های وریدی که دیر التیام می‌یابند.

تشخیص واریس طنابی معمولاً توسط پزشک متخصص و با بررسی علائم بالینی صورت می‌گیرد. برای ارزیابی دقیق‌تر، از سونوگرافی داپلر استفاده می‌شود که یک روش غیرتهاجمی بوده و با استفاده از امواج صوتی وضعیت جریان خون در رگ‌ها را بررسی می‌کند. این تکنیک پیشرفته به پزشک کمک می‌کند تا نارسایی دریچه‌های وریدی را تشخیص دهد، محل و میزان گشادشدگی یا انسداد رگ‌ها را مشخص کند و وضعیت کلی عروق سطحی و عمقی پا را ارزیابی نماید.

در صورت مشاهده علائمی مانند رگ‌های برجسته و پیچ‌خورده همراه با درد و تورم مداوم، احساس سنگینی و خستگی شدید در پاها، خارش و سوزش اطراف رگ‌ها که بهبود نمی‌یابد، یا تغییر رنگ پوست و ایجاد زخم‌های باز روی پا، مراجعه به پزشک برای بررسی و درمان واریس ضروری است. همچنین در صورت پیشرفت سریع علائم و بروز مشکلات حرکتی، اقدام فوری لازم است. تشخیص و درمان به‌موقع واریس می‌تواند از پیشرفت بیماری و عوارضی مانند لخته‌های خونی و زخم‌های وریدی جلوگیری کند و کیفیت زندگی بیمار را بهبود بخشد.

برای درمان واریس طنابی باید به پزشک متخصص قلب و عروق یا فلوشیپ عروق مراجعه کنید. این پزشکان با بررسی دقیق وضعیت عروق، روش‌های درمانی مناسب از جمله درمان‌های غیرجراحی مانند لیزر درمانی، اسکلروتراپی و در موارد پیشرفته جراحی را پیشنهاد می‌کنند. در مراکز مجهز، پزشکان متخصص از روش‌های نوین و کم‌تهاجمی برای درمان قطعی واریس استفاده می‌کنند تا علاوه بر رفع علائم، بهبود ظاهر پاها نیز حاصل شود.

اسکلروتراپی

در اسکلروتراپی، محلول خاصی به داخل رگ‌های واریسی تزریق می‌شود که باعث چسبیدن دیواره‌های رگ و در نهایت بسته شدن آن می‌شود. این روش برای درمان واریس‌های متوسط و کوچک مناسب است و با گذشت زمان، رگ‌های درمان‌شده توسط بدن جذب می‌شوند و ظاهر پا بهبود می‌یابد.
مزایای این روش درمانی
انجام اسکلروتراپی تنها به چند دقیقه زمان نیاز دارد و به‌صورت سرپایی انجام می‌شود.
این روش بدون برش یا بخیه بوده و نیازی به بیهوشی ندارد.
با تزریق محلول، رگ‌های واریسی به‌مرور کوچک و جذب بدن می‌شوند.
اسکلروتراپی به‌ویژه برای درمان واریس‌های عنکبوتی و شاخه‌ای مناسب است.
این روش ایمن است و به‌ندرت عوارض جانبی مانند کبودی یا التهاب ایجاد می‌کند.

لیزر درمانی

لیزر درمانی یکی از روش‌های نوین و غیرتهاجمی برای درمان واریس طنابی است. در این روش، نور لیزر از طریق پوست یا داخل رگ تابیده می‌شود و با گرم کردن دیواره رگ، باعث بسته شدن و از بین رفتن رگ‌های واریسی می‌شود. لیزر درمانی به دلیل سرعت بالا، دوره بهبودی کوتاه و تأثیرات مثبت در زیبایی ظاهری پا بسیار محبوب است.
مزایای این روش درمانی
درد و کبودی پس از درمان بسیار کم است.
لیزر درمانی بدون نیاز به جراحی یا برش انجام می‌شود.
بیمار می‌تواند به‌سرعت به فعالیت‌های روزمره خود بازگردد.
با بسته شدن رگ‌های واریسی، ظاهر پا صاف‌تر و یکنواخت‌تر می‌شود.
لیزر به‌طور دقیق رگ‌های آسیب‌دیده را هدف قرار می‌دهد و به بافت‌های سالم آسیب نمی‌رساند.

واریس طنابی در دوران بارداری به دلیل تغییرات هورمونی، افزایش حجم خون و فشار رحم به عروق پا شایع‌تر می‌شود. در این دوره، رگ‌ها گشاد و ضعیف می‌شوند و خون‌رسانی به قلب دشوارتر می‌شود که در نتیجه منجر به ایجاد رگ‌های برجسته و پیچ‌خورده در پاها می‌گردد. علائم آن شامل تورم، درد و احساس سنگینی در پاها است. پس از زایمان، در بسیاری از موارد واریس بهبود می‌یابد، اما در برخی موارد نیاز به درمان‌های تخصصی مانند اسکلروتراپی یا لیزر درمانی خواهد بود. استفاده از جوراب‌های واریس و استراحت منظم در حالت درازکش می‌تواند به کاهش علائم کمک کند.

با رعایت برخی نکات ساده می‌توان از ایجاد واریس طنابی پیشگیری کرد یا شدت آن را کاهش داد. ورزش منظم مانند پیاده‌روی و شنا به تقویت عضلات پا و بهبود جریان خون کمک می‌کند. همچنین، پرهیز از ایستادن یا نشستن طولانی‌مدت و تغییر مداوم وضعیت بدن می‌تواند فشار کمتری به عروق وارد کند. استفاده از جوراب‌های واریس نیز حمایت مناسبی از رگ‌های پا فراهم می‌کند. کنترل وزن و داشتن رژیم غذایی سالم برای کاهش فشار روی رگ‌ها از اهمیت بالایی برخوردار است. قرار دادن پاها در وضعیت بالاتر از سطح قلب هنگام استراحت، به بازگشت خون به قلب کمک کرده و از تجمع آن در پاها جلوگیری می‌کند. علاوه بر این، پوشیدن لباس‌های تنگ و کفش‌های نامناسب که جریان خون را مختل می‌کنند، باید پرهیز شود تا سلامت عروق حفظ شود.

واریس شاخه‌ای و واریس عنکبوتی دو نوع متفاوت از واریس هستند که در ظاهر و شدت علائم با یکدیگر تفاوت دارند. واریس شاخه‌ای به‌صورت رگ‌های ضخیم‌تر، گشاد و برجسته دیده می‌شود و معمولاً در پاها ظاهر می‌شود. این نوع واریس به‌صورت طناب‌های پیچ‌خورده زیر پوست مشخص شده و ممکن است علائمی مانند درد، تورم و خستگی پا را به همراه داشته باشد. در مقابل، واریس عنکبوتی شامل رگ‌های کوچک‌تر و باریک‌تری است که شبیه تار عنکبوت در زیر پوست ظاهر می‌شوند. این نوع بیشتر جنبه زیبایی داشته و معمولاً علائم جدی ایجاد نمی‌کند. واریس عنکبوتی به رنگ‌های قرمز، آبی یا بنفش دیده می‌شود و ممکن است در قسمت‌های مختلف بدن مانند صورت و پاها ظاهر شود. تفاوت اصلی این دو در شدت علائم و میزان درگیری رگ‌هاست؛ به‌طوری‌که واریس شاخه‌ای نیاز به درمان‌های جدی‌تری دارد، درحالی‌که واریس عنکبوتی اغلب با روش‌های ساده‌تری برطرف می‌شود.